Jongeren die in een maatschappelijk kwetsbare situatie en of kansarmoede verkeren hebben heel weinig tot geen mogelijkheden en middelen om te ontsnappen aan de dagelijkse beslommeringen. Om hieraan tegemoet te komen schreven we een project ‘Friluftsliv’ uit. Door middel van een kanotocht in Zuid-Zweden willen we deze jongeren de kans bieden om de dagelijkse sleur even te doorbreken. We wensen hen terug met de natuur en zichzelf te verbinden. We willen leerervaringen aanbieden met het oog op de ontwikkeling van persoonlijke en sociale thema’s om zo de deelnemers in hun kracht te zetten. En hen handvaten aan te reiken waarmee ze in de toekomst zelf aan de slag kunnen met hun eigen uitdagingen. Onze hersenspinsels werden geconcretiseerd en in een mooi dossier gegoten dat we bij het Streekfonds ‘Hart voor West-Vlaanderen’ indienden. Na enkele maanden kregen we het verlossende antwoord. Ons project werd goedgekeurd en we ontvangen de middelen om onze tocht naar Zweden waar te maken.

Om onze tocht naar Zweden bekend te maken werd door de medewerkers van TREKKER een folder ontworpen. Geïnteresseerde jongeren hadden tot midden april om zich in te schrijven. Een inschrijving leidt niet automatisch tot een bevestiging van deelname. Dergelijke tocht vraagt om een aantal belangrijke vaardigheden bij de deelnemers. Deze werden uitgebreid geschetst tijdens een infomoment en getest tijdens een tweedaagse. Pas na het doorlopen van dit traject werd duidelijk met wie we daadwerkelijk de tocht zouden aanvatten. Al deze jongeren hadden hun plaatsje in de kano om de Zweedse natuur te doorkruisen verdiend.

Nu begint het echte werk… de voorbereidingen. Wat hebben we allemaal nodig op vlak van kledij, om te eten, om te kamperen, …? Op welke manier nemen we al deze spullen mee? Hoe behouden we onze koers? Waar kunnen we overnachten? Welke documenten moeten er allemaal in orde gebracht worden? Hoe communiceren we met elkaar? … Op al deze vragen werd samen met de jongeren een antwoord gevonden. Er werden ook afspraken gemaakt om het samenleven in Zweden zo gemoedelijk mogelijk te laten verlopen.

Na weken en zelfs maanden voorbereidingen treffen, was het dan eindelijk tijd om te vertrekken. Normaal zouden we de reis met 6 deelnemers aanvatten, maar door omstandigheden vertrokken we met 5. Eenmaal aangekomen in Olofström gingen we met onze kano’s het meer op om te starten aan onze uitgestippelde tocht. Tijdens de reis konden we:

• genieten van het adembenemende landschap;
• ervaren hoe intens het is om een dag te varen;
• genieten van de rust die over ons neerdaalde door de omgeving waarin we vertoefden;
• het landschap trotseren met onze kano en valiezen als ballast;
• moe en voldaan nagenieten van alweer een toffe en uitdagende dag en even reflecteren.

Het bouwen van de kampplaats vormde in het begin een uitdaging. Eens iedereen zijn rol onder de knie kreeg, vormden we een geoliede machine om enerzijds ons kamp op te bouwen, maar ook af te breken zonder een spoor na te laten. Zo beperken we of minimaliseren we zelfs onze aanwezigheid in de natuur. Het principe ‘leave no trace’ dragen we hoog in het vaandel.

De dagen vloeiden in elkaar voort. Gaandeweg werd de groepsdynamiek sterker. Ook enkele individuele problemen en uitdagingen van jongeren staken de kop op. Hier dienden we als groep en als begeleider een antwoord op te vinden. Door de inzet van onze kennis en vaardigheden, volharding en open communicatie konden we het hoofd bieden aan deze uitdagingen en constructief vooruit gaan. Zo groeiden we samen verder als groep.

Geleidelijk aan kwam de eindlocatie in zicht en maakten we ons klaar om terug naar België te keren. De terugtocht verliep vlot. In België aangekomen, werden we hartelijk verwelkomd door onze vrienden en familie. Tijdens het afscheid namen we de tijd om terug te blikken op onze reis en wat we hieruit meenemen naar huis. We sloten de reis af met een luide ‘TAK’ als kreet. Tak is dank u in het Zweeds.

Alle deelnemers kwamen enkele maanden na de reis nog eens samen om met een hapje, drankje en een uitgebreide fotoreportage terug te blikken op deze fantastische ervaring.

-TAK –

‘Wat een buitengewone ervaring was de theatervoorstelling “Nooit Nergens”!’

Deze productie, mogelijk gemaakt door een gulle samenwerking met Dansstudjoke, heeft een podium geboden aan onze VOT-jongeren. Het resultaat was werkelijk verbluffend.

De voorstelling bood een krachtig inzicht in de innerlijke strijd van jongeren die worstelen met zichzelf, die hun weg zoeken en die snakken naar liefdevolle omarming en steun van anderen. Door diepzinnige teksten, prachtige liedjes en ontroerende dansen, werden wij meegenomen op een emotionele reis door de complexiteit van de menselijke geest en emotie.

Een ontroerend moment was de monoloog waarin een van onze jongeren haar psychische worstelingen en de muur die ze om zich heen had opgebouwd, op indrukwekkende wijze verwoordde. Terwijl ze haar hart luchtte, dansten de andere jongeren om haar heen en drukten ze deze emoties uit door middel van beweging.

Het was werkelijk prachtig om te zien hoe onze (en natuurlijk ook de andere) jongeren schitterden op het podium, hoe ze hun persoonlijke ervaringen en gevoelens met ons wilden delen.

Een grote dank je wel aan het jeugdhuis JOC Ieper en Cultuurcentrum Het Perron voor de logistieke ondersteuning, aan de begeleiders van Dansstudjoke voor jullie begeleiding gedurende dit proces, voor onze VOT-topper Sabine Dewitte die met ongelofelijk veel enthousiasme en creativiteit onze jongeren weet te motiveren en in beweging te zetten. Maar bovenal een oprechte dank aan alle jongeren die hun beste beentje hebben voorgezet en hun innerlijke wereld met ons hebben gedeeld. Jullie hebben bewezen dat kunst een krachtig middel is voor zelfexpressie, heling en verbinding.